ആകാശം കയറിയ പൂവൻ കോഴി

നമ്മ്ടെ വീട്ടില്‌ മാത്രം 'കോയികൾ' ഇല്ലാത്തത്‌ എന്താ ഉമ്മാ..

'കോയിക്കൂട്‌' ഇല്ലാത്തതോണ്ട്‌..

കോയിക്കൂട്‌ എന്താ ഇല്ലാത്തേ..

കോയികൾ ഇല്ലാത്തോണ്ട്‌..

ഞാൻ വെശമത്തിലായി. തട്ടാന്റെ പറമ്പ്‌ മുഴുവൻ ചിക്കിപ്പറുക്കി അയൽപക്കത്തെ കോഴിക്കൂട്ടങ്ങൾ നടക്കുന്നു. നജീബിന്റോടേം ഷഫീക്കിന്റോടേം ഷമീറിന്റോടേം ഒക്കെ കോഴികളുണ്ട്‌. എന്റെ വീട്ടിൽ മാത്രം കോഴികൾ ഇല്ലാത്തത്‌ പത്തു വയസ്സുകാരനായ എന്നെ സങ്കടിത്തിലാക്കി.

കോയികളേം കൂടും വാങ്ങിക്കൂടെ ഉമ്മാ... ഞാൻ ഉമ്മാടെ പുറകെക്കൂടി.

'മോന്‌ ഇപ്പോ എന്തിനാ കോയീനേ.. അല്ലങ്കിലേ തെക്കേലേം വടക്കേലേം കോയികൾ മുറ്റത്തും ഉള്ളിലും തൂറി നറക്കെണ്‌.. ക്കോയിക്കാട്ടം കോരാൻ ഇക്ക്‌ വയ്യ'.. പുകയുന്ന അടുപ്പിൽ വിറകു വെച്ച്‌ തീയുണ്ടാക്കാൻ ആഞ്ഞ്‌ ഊതിക്കൊണ്ട്‌ ഉമ്മ പറഞ്ഞു.

'എന്താ ഉമ്മേം മോനും കൂട്യൊരു തർക്കം'.. ഷൈലജച്ചേച്ചി വന്നു ചളി മെഴുകിയ കോലയിലിരുന്നു. ഷൈലജച്ചേച്ചി തൊട്ടു തെക്കേലെ കൃഷ്ണേട്ടന്റെ മോൾ. എന്നേക്കൾ അഞ്ചാറൂ വയസ്സു മൂത്തതാ. എന്നാലും ഞങ്ങൾ കുട്ട്യോൾടെ കൂടെ തട്ടാന്റെ പറമ്പിലും മദ്രസ മുറ്റത്തും കുന്നിക്കുരു എറിഞ്ഞും ആകാശംഭൂമി കളിക്കാനും ഷൈലജച്ചേച്ചിയും കൂടും.

എന്തിനാ കുഞ്ഞാത്താ ഈ ചെക്കൻ വാശി പിടിക്കെണു്.. (ഉമ്മയെ കുഞ്ഞാത്ത എന്നയിരുന്നു ഷൈലജച്ചേച്ചി വിളിച്ചിരുന്നത്‌)

ന്റെ പെണ്ണേ.. ഓന്‌ കോയ്യേം കൂടും വേണോന്ന്... എവടെന്ന് എടുത്തോണ്ടു വരാനാ ഞാൻ..

രണ്ടു കോഴിക്കുട്ട്യോളെ ഞാൻ തരാം.. ആ പറേൻ കണ്ടാറനോടു ഒരു കൂട ഉണ്ടാക്കാനും പറയാം. ഷൈലജച്ചേച്ചി കാര്യം പരിഹരിച്ചപ്പോ എനിക്ക്‌ സന്തോഷായി.

പിറ്റേന്ന് തട്ടാന്റെ പറമ്പിന്റെ തെക്കറ്റത്തുള്ള പറയൻ കണ്ടാരന്റെ വീട്ടിലോട്ട്‌ ഉമ്മയുമായി പുറപ്പെട്ടു. ചീരുമ്മുത്തള്ളയോട്‌ ഉമ്മ കാര്യം പറഞ്ഞു. ചീരുമ്മുത്തള്ള കണ്ടാറന്റെ പെണ്ണോരുത്തി. പണ്ടെപ്പൊഴോ അടഞ്ഞു പോയതാണു് ചീരുമ്മുത്തള്ളേടെ ശബ്ദം. വെളുത്ത്‌ ചുക്കിച്ചുളിഞ്ഞ തൊലി. എപ്പഴും ഒരൊറ്റമുണ്ടിട്ട്‌ ദേഹം മറച്ചിരിക്കും. കൂട നെയ്ത്‌ ഒരാഴ്ച്ചക്കകം തന്നോളാന്ന് മുറുക്കാൻ ചവച്ചൂ ചീരുമ്മുത്തള്ള പറഞ്ഞു. മടക്ക വഴിയിൽ കുഞ്ഞിരാമന്റെ പുരക്കടുത്ത്ന്ന് പനങ്കുരു പെറുക്കി കീശയിലിട്ടു.

നാലാം നാൾ മുളച്ചീന്തിൽ നെയ്ത ചന്തമുള ഒരു കൂടയുമായി കണ്ടാറൻ വന്നു. അഞ്ചു ഒറ്റ നാണ യങ്ങൾ ഉമ്മ കണ്ടാറനു നീട്ടി. അത്‌ വാങ്ങി കണ്ടാറൻ വടക്കോട്ട്‌ പറപറന്നു. ഷൈലജച്ചേച്ചി രണ്ടു പിടക്കോഴിക്കുട്ടികളെ കൊണ്ടുവന്നു. പടിഞ്ഞാറെ മുറ്റത്ത്‌ കോഴിക്കൂട സ്ഥാപിച്ചു.

മാസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു. കോഴികൾ പെരുകി. തട്ടാന്റെ പറമ്പിൽ മഴ പെയ്തു. പുല്ലുകൾ മുളച്ചു. പുല്ലുകളിലെ പുഴുക്കളെ തിന്നാൻ കോഴികൾ നടന്നു. മഴ നാലുനാൾ തുടരെ പെയ്തു. തട്ടന്റെ പറമ്പും മദ്രസക്കുളവും നിറഞ്ഞു. ഷൈലജച്ചേച്ചീടെ വീട്ടിലെ ടൈഗർ നായ ഇറയത്തിരുന്ന് മഴയെ നോക്കി നീട്ടി നീട്ടി മോങ്ങി. രാത്രിയിൽ മദ്രസക്കുളത്തീന്ന് മഞ്ഞത്തവളകൾ കൂട്ടത്തോടെ കരഞ്ഞു. ചാഞ്ഞു പെയ്യുന്ന മഴ പുരക്കുമേൽ ഓലക്കീറിൽ പതിക്കുന്ന ശബ്ദംകേട്ട്‌ ഞാനുറങ്ങാൻ കിടക്കും. ഉമ്മ കഥകൾ പറയും. നാലാനാകാശത്തിൽ സൊർണ്ണച്ചിറകുള്ള ഒരു പൂവൻ കോഴിയുണ്ട്‌. ആ കോഴി കൂകുമ്പൊഴാത്രെ നേരം പുലരുന്നത്‌. അതിശയം തന്നെ. സൊർണ്ണച്ചിറകുള്ള കോഴിയെ ഞാൻ അന്ന് സൊപ്നം കണ്ടു.

ചൊപ്ച്ചൻ, കപ്ച്ചൻ വെപ്ച്ചൻ ഇത്യാദി പേരുകളായിരുന്നു എന്റെ കോഴികൾക്ക്‌. നിറമായിരുന്നു പേരുകളുടെ അടിസ്ഥാനം. വെളുത്തവൻ വെപ്ച്ചൻ,കറുത്ത തൂവലുള്ളവൻ കപ്ച്ചൻ. കടുത്ത ഒരു വേനൽ വന്നു. നാടാകെ കോഴികൾക്ക്‌ ദീനം പടർന്നു പിടിച്ചു. ഷൈലജച്ചേച്ചീടെ കോഴികൾ എല്ലാം രോഗം വന്ന് ചത്തുപോയി. എന്റെ കോഴികൾ തൂങ്ങി നിന്നു. കുറേ ചത്തു. ഒടുവിൽ വെപ്ച്ചനും കപ്ച്ചനും ബാക്കിയായി. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്‌ പച്ചടെ ഇല പിഴിഞ്ഞ്‌ നീര്‌ കൊടുത്താൽ രോഗം ഭേദപ്പെടൂന്ന് ഒരു കരക്കമ്പി കേട്ടു. മദ്രസക്കുളത്തിന്റെ വക്കത്തുന്ന് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്‌ പച്ച ഇലപറിച്ച്‌ പിഴിഞ്ഞ്‌ നീര്‌ കുപ്പിയില്ലാക്കി. എന്റെ ജീവൻ രക്ഷാ ഔഷദവും ഏറ്റില്ല. ശേഷിച്ചവയും അന്ത്യശോസം വലിച്ചു. പറയൻ കണ്ടാറൻ നെയ്ത കൂട മാത്രം ബാക്കിയായി പടിഞ്ഞാറേപുറത്ത്‌ കിടന്നു.

കാലം ധൃതി കാട്ടി സഞ്ജരിച്ചു. ജീവിതത്തിൽ മാറ്റങ്ങൾ വന്നു. പഴയ ഓല വീട്‌ പൊളിച്ചു ഓടു മേഞ്ഞ വീടായി. ഷൈലജച്ചേച്ചിയും കുടുംബവും വീടു വിറ്റ്‌ മറ്റൊരിടത്തേക്കുപോയി. തട്ടാന്റെ പറമ്പ്‌ മുഴുവൻ പുതിയ അവകാശികൾ നിറഞ്ഞു. മദ്രസക്കുളം മണ്ണിട്ടു മൂടി.

കിഴക്കേ കോലായിലിരുന്ന് ഞാൻ ഡയറി എഴുതുന്ന മഴയുള്ള ഒരു രാത്രി. ഒരു കൂറ്റൻ ഇടി വെട്ടി. കറന്റ്‌ പോയി. ഞാൻ ചിമ്മിണി വിളക്ക്‌ കൊളുത്തി. അപ്പുറത്ത്‌ വൈക്കോൽ കൂട്ടത്തിനടുത്ത്‌ ഒരു ഇനക്കം.. ഞാൻ ടോർച്ച്‌ തെളിയിച്ചു. നനഞ്ഞൊട്ടി ഒരു വലിയ പൂവൻ കോഴി വൈക്കോലിൽ പതുങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഞാൻ അടുത്തെത്തി പൂവനെ തൊട്ടു. അനുസരണയോടെ അവൻ നിന്നു. മൂന്നു നാൾ കഴിഞ്ഞു. ആരും പൂവനെത്തേടി വന്നില്ല. ഇതിനിടെ പാർപ്പിടം അവൻ സ്വയം കണ്ടത്തി. കിഴക്കേ അതിരിലെ മൂവാണ്ടൻ മാവ്‌. ഏഴെട്ട്‌ വർഷം മുൻപ്‌ ഉമ്മ നട്ടമാവ്‌. അന്തിയാവുമ്പോൾ മാവിൻ ചില്ലയിൽ അവൻ കയറിയിരിക്കും. സുബഹിക്കു മുൻപ്‌ ഗംഭീര ശബ്ദത്തിൽ കൂകി വെളുപ്പാ യെന്നു അറീക്കും. അസധാരണമായ വലിപ്പം, തൂവലുകൾക്കും നീണ്ട വാലിനും സ്വർണ്ണ നിറം.പണ്ട്‌ ഉമ്മ പറഞ്ഞ കഥ ഓർമ്മ വന്നു. നാലാം ആകാശത്തിലെ സ്വർണ്ണ നിറമുള്ള പൂവൻ കോഴീടെ അതേ സ്വരൂപം.

വീടിന്റെ വടക്കേകോലായിയിൽ ഞങ്ങൾ കൂട്ടുകാർ ജോലികൾക്കൊടുവിൽ ഒത്തുചേരുക പതിവായിരുന്നു. സന്തോഷങ്ങളും സങ്കടങ്ങളും സ്വപ്നങ്ങളും പങ്കുവെച്ച്‌ പാതിരാത്രി തുടരുന്ന ഇരുത്തം. കാപട്യം ഇല്ലാത്ത സവിശേഷമായ സൗഹൃദത്തിന്റെ സത്യസന്ദമായ ഒത്തുചേരൽ. പാതിരാക്ക്‌ തമാശകൾ പറഞ്ഞ്‌ ഞങ്ങൾ ഉരക്കെച്ചിരിക്കുമ്പോൾ മൂവ്വാണ്ടൻ മാവിലിരുന്ന് പൂവൻ കോഴി ഒരു പ്രത്യേക ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കി തന്റെ സാന്നിദ്ദ്യം അറീക്കും.

പെട്ടന്നൊരുനാൾ പൂവൻ അപ്രത്യക്ഷനായി. അയൽപക്കങ്ങളിൽ തിരഞ്ഞു. ആരും കണ്ടവരില്ല. പൂവന്റെ തിരോദ്ധാനം വലിയ വാർത്തയായി. ഓരോരുത്തരെയായി ഉമ്മ വിസ്തരിച്ചു. എല്ലവരും കൈ മലർത്തി. കോക്കാനോ കുറുക്കനോ പിടിച്ചെങ്കിൽ തൂവലെങ്കിലും കണ്ടേനേന്ന് ഉമ്മ പറഞ്ഞു. നാളുകൾ കഴിഞ്ഞു. പിന്നീടൊരിക്കലും അവന്റെ കൂവൽ മുഴങ്ങിക്കേട്ടില്ല. അവൻ നാലാനാകാശ ത്തിലോട്ട്‌ തിരികെ പൊയ്ക്കാണുമെന്ന് വെറുതെ ഞാൻ സങ്കൽപ്പിച്ചു.

മഴയും മഞ്ഞും വെയിലും ഭൂമിയെ തഴുകി കടന്നുപോയി. കാലം ഞങ്ങൾ സുഹൃത്തുക്കളെ പല വഴികളിലാക്കി. നിസാർ ഖത്തറിൽ, സുബൈറും ജംഷിയും ഷിഹാബും നഷുവും യു ഏ ഇ യിൽ. സൗദിയിൽ ഇംതിയാസും ബഷീറും. ഞാനും അയൂബും നാട്ടിൽ അവശേഷിച്ചു. ഇടക്ക്‌ ഖത്തറീന്ന് നിസാർ വിളിക്കുന്നേരം ഒറ്റക്കാര്യമേ ഞങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെടാറുള്ളൂ. എത്രയും വേഗം വിസയെടുത്ത്‌ ഞങ്ങളെക്കൂടി അങ്ങോട്ട്‌ കൊണ്ടുപോണം. ഇതു കേട്ടൂകേട്ട്‌ നിസാറിന്റെ ചെവിക്കകത്ത്‌ തയമ്പുവന്നുകാണും. വിസ റെഡിയായോന്ന് ചോദിക്കുമ്പ്പം "അടിക്കാൻ കൊടുത്തിട്ടൂണ്ട്‌" എന്ന മറുപടി കേട്ട്‌ ഞങ്ങൾ ചിരിക്കും. എന്നിട്ടും ഞങ്ങൾ സ്വപ്നങ്ങൾ കണ്ടു.

2002ലെ നോമ്പ്‌ ഒടുവിൽ ഒരുനാൾ നിസാർ വിളിച്ചു. പെരുന്നാൾ ആഘോഷിക്കുന്നില്ലേന്ന് ചോദ്യം. അഘോഷിക്കാൻ ഉറുപ്പ്യ ഇല്ലാന്നും അയച്ചു തരാനും ഞങ്ങൾടെ അഭ്യർത്തന. അടുത്ത ദിവസം പക്കറളിയൻ വരുമ്പോൾ അയക്കാന്ന് നിസാർ. ഫോൺ കട്ടായി.

അള്ളാ ഇതു വല്ലതും നടക്കോ... വിശ്വാസം വരാത്ത മട്ടിൽ അയൂബ്‌ എന്നോട്‌. ക്കാത്തിരിക്കാം, ഞാൻ പറഞ്ഞു. കിട്ടിയാൽ പെരുനാളിനു ഒരു പുത്തൻ ഷർട്ട്‌ എടുക്കണം. മനസിൽ കരുതി. പെരുന്നാൾ തലേന്ന് ഖത്തറീന്ന് പക്കറളിയൻ വന്നിറങ്ങി. ഷൈലജച്ചേച്ചിയും കുടുംബവും പോയ പിറകെയാണു് പക്കറളിയൻ ഞങ്ങൾടെ അയൽവാസിയായത്‌. രാത്രിയിൽ ഞാനും അയൂബും പക്കറളിയനെ സന്ദർശിച്ചു. ഒരു ഖത്തർ ചിരി സമ്മാനിച്ച്‌ പക്കറളിയൻ വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞു. പിന്നെ അകത്തുപോയി ഒരു കവറുമായി വന്നു, "ഇതു നിങ്ങൾക്ക്‌ തരാൻ നിസാർ പ്രത്യേകം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌".

അപ്പോ നിസാറിനെ കാണാറുണ്ടല്ലേ.. കവർ വാങ്ങി അയൂബ്‌ ചോദിച്ചു.

പിന്നല്ലാതെ... മാത്രല്ല, റൂമിൽ വന്നാൽ നിങ്ങൾടെ പഴയ എല്ലാ കഥകളും പറയാറുണ്ട്‌. റോത്ത്മെൻ സിഗ്‌രറ്റ്‌ വായിൽ നിന്നെടുത്ത്‌ പുക ഊതിക്കളഞ്ഞു. പിന്നെ ഒന്നു ഗൂഡമായി ചിരിച്ച്‌ പക്കറളിയൻ തുടർന്നു, എന്തിനു പറേണു് നിങ്ങൾടെ മുവ്വാണ്ടൻ മാവിലെ പൂവങ്കോഴിയെ പൊക്കി കറിവെച്ചു സാപ്പിട്ടതടക്കം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌".

ഒരു നിമിഷം എന്റെ ശ്വാസം നിന്നുപോയി. ഹമ്പട പഹയാ.. അതു ശെരി.. അപ്പൊ പൂവൻ കോഴി പോയത്‌ ആകാശത്തിലോട്ടല്ല, നിസാറിന്റെ വയറ്റിലോട്ടായിരുന്നു. അതൊരു പുതിയ അറിവാ യിരുന്നു. പക്കറളിയനു് ശുഭരാത്രി പറഞ്ഞ്‌ നിസാർ അയച്ച കവറുമായി ഞങ്ങൾ നടന്നു. മദ്രസപ്പടിക്കലെത്തി കവർ പൊട്ടിച്ചു. അമ്പത്‌ റിയാലിന്റെ പിടക്കുന്ന രണ്ടു നോട്ടുകൾ. ഇരുട്ടിൽ അത്‌ തിളങ്ങുന്നു.

അള്ളാഹു അക്ബറള്ളാഹു അക്ബറള്ളാഹു അക്ബർ

ലാ ഇലാഹ ഇല്ലള്ളാഹു അള്ളാഹു അക്ബർ.....

ശവ്വാലിന്റെ പിറവി അറീച്ച്‌ ചിറമ്മൽ പള്ളീന്ന് ചിലമ്പിച്ച ശബ്ദത്തിൽ തക്ബീർ മുഴങ്ങി. ആകാശം കയറിയ പൂവൻ കോഴീടെ കഥ ഓർത്ത്‌ ചിരിച്ചു ചിരിച്ച്‌ ഞങ്ങൾ മല്ലാടിലേക്ക്‌ നടന്നു.